Literatuurcurator Jelle zegt:
“Célines Reis naar het einde van de nacht is een roman met een ontzettende rock ’n roll-status, maar wat is nou precies de aantrekkingskracht?”
Célines Reis naar het einde van de nacht is een roman met een ontzettende rock ’n roll-status, maar wat is nou precies de aantrekkingskracht van al dat cynische gemonkel in deze catalogus der wereldse verschrikkingen?
En waarom is Céline, ondanks zijn notoire antisemitisme, nog steeds min of meer salonfähig? Jaren geleden vond ik dit een heerlijk boek, maar een beetje context kan allicht geen kwaad. Herlezen ook niet.
Ik krijg er al zin in.
Mijlpalen Literatuur: Reis naar het einde van de nacht |
---|
![]() |
![]() |
![]() |